Marek Edelman, ostatni dowódca powstania w getcie warszawskim, lekarz, działacz opozycji, kawaler Orderu Orła Białego, opowiada o Bundzie, czasie zagłady, o życiu w komunistycznej, a potem w wolnej Polsce.

Dla większości badaczy Holokaustu dzieje warszawskich Żydów z czasów II wojny światowej ograniczają się do dwóch faktów: ogromnej liczby ofiar oraz powstania w getcie. Ale nie dla Gunnara S. Paulssona. Autor stawia pytania: czy to możliwe, że ukrywający się po aryjskiej stronie Żydzi oraz osoby, które im pomagały, stworzyli zakonspirowane utajone miasto? Czy to możliwe, że w Warszawie przeżył nie mniejszy procent ukrywających się Żydów niż w innych europejskich miastach? Czy to możliwe, że w pomoc Żydom, mniej lub bardziej świadomie, zaangażowanych było kilkadziesiąt tysięcy warszawiaków? I czy to możliwe, że nic o tym wszystkim dotąd nie wiedzieliśmy? Dzięki nowatorskiemu podejściu do relacji i pamiętników oraz analizie źródeł statystycznych autor odpowiada na te pytania twierdząco. Książka to godny naśladowania przykład naukowej rzetelności, odwagi w stawianiu pytań i nieustępliwości w poszukiwaniu odpowiedzi.